‘Jetsers, echt enorme grote.’
Dat was belangrijk nieuws. Jetsers (Amsterdams voor grote borsten) zijn natuurlijk al interessant, ‘enorme grote’ is bijkans wereldnieuws.
Ofschoon het ook zou kunnen gaan om de tweede, veel minder vaak gebruikte en veel minder opwindende betekenis van ‘grote exemplaren, kanjers’.
En ja hoor, bedoeld werd ‘hele grote keien’.
Nou vooruit, toch maar even op het Fransepad gaan kijken.
En ja, klein zijn ze zeker niet. Wel van de soort die daar niet hoort.
Moeten dus weg. En dan tegelijk even de berm weer in de oorspronkelijke staat terugbrengen, svp (foto rechts). Want ook bermen (ruw, zanderig, beetje rommelig) behoren tot ons cultureel erfgoed en ook daar zijn we dus zuinig op. Wat rest is de verbazing dat er nog steeds wordt gedacht ‘Dat kan wel’.
Oog op Blaricum 
Onherstelbaar is dat de huidige woning boven de keien zo nodig gebouwd moest worden omdat de originele woning te klein zou zijn . Eenmaal was de nieuwbouw er werd het in rap tempo verkocht . De woning van eerst ,karakteristiek en bekend doordat de schrijver A. Den Doolaard een aantal jaren de eigenaar was .,is eraan opgeofferd . De goldrush in Blaricum en de cultuurbarbaren die nog steeds de Rode Loper uitrollen voor die golddiggers . 20 juni 1949 stond een interview met A.Den Doolaard in de Gooi-en Eemlander vanuit zijn woning aan het Fransepad. Blaricum is voor hem een verademing . Reactie van Maria Catharina Piël .
LikeLike
De vraag die ik al langer heb: Als ik in het donker met mijn auto of fiets over zo’n kei heen rijd, wie is er dan verantwoordelijk?
Oog: het is openbare ruimte, dus in eerste instantie is de gemeente verantwoordelijk. maar die zal in geval van schade en letsel verhaal gaan halen bij de illegale plaatser.
LikeLike
Tsja, die ‘jetsers’ zijn blijkbaar ongewenst of illegaal of hoe je het dan ook wilt noemen maar dat groene gras is toch niets mis mee ? Ik vind het wel gezelliger staan dan half niets zeg maar. En je auto staat dan lekker zacht af te koelen na gedane arbeid. Ook wat voor te zeggen
LikeLike
Meer weetjes over deze berm en hoek . Er was eens ook een Fransepad 27. Het ingangpaadje was tussen de bomen, op bovenstaande foto te zien . Een slingerend bospad ging naar het huisje . Vlak bij het begin was een bankje waarop mijn tante en oom vaak zaten . De eerste bewoners . Nu is de ingang aan het Klaphek met een afgrijslijk hoog zwart ijzeren hekwerk. De berm zelf was grasland met kruiden en wilde bloemen . Er stond altijd een geitje aan een paaltje met een lang koord en ook weleens 1 of 2 paarden . Reactie van Maria Catharina Piël .
LikeLike