Ik heb de tijd nog meegemaakt
dat zij van alle mensen was
een manier om vrede en geluk te kennen.

Zelfs heb ik het beleefd
dat de tijd bijna stilstond, slechts zachtjes tikte
tegen ramen om het daglicht door te laten
en dan wachtte tot de terugblik van de avond.

Het was ook de tijd waarin je wist
dat het lange strelen in de nacht
weer een dag zou baren vol oneindigheid.

Nu blijkt van tijd tot tijd
het einde aan de eeuwigheid en
uren die nog niet zijn heengegaan
grommen als bejaagde minderheid.

Als dun met een zucht de laatste tik
het leven van de tijd afglijdt zal
het weten komen: de tijd die was ik.