Het schemert al wat jaren
maar bij de zwarte engelen
brandt het licht nog niet.
’t Geheugen zwaar te moede
ooit erewacht van mijn bestaan
huilt – onzeker of het hoopt
op toch nog een verhaal of
de streling van een vleugelslag.
Wie goed de tranen leest, weet
wat immer woonde in mijn hart.
Uit de verte klinkt dun en
eindeloos de laatste zang van
de stervende vogel des doods.
De schilder zet een herrijzenis op
en dan sterf ik om te leven
omdat mijn liefde eeuwig is.
Iets komt in onhoorbaarheid
geen gerucht, geen spoor van licht.
De zon blijft maar zonder lach
wordt de stilte nog stiller.
Uit dit oneindige net niet lege niets
ontstaat met een onbestemdheid
onbegrepen traag een minimaal anders-zijn.
Een trilling, een warmte, stilaan een ritme
dat natuurlijk altijd al immanent was.
Het klopt – zo bepaalt de natuur
waarin het gebeurt – het klopt.
Zij moeder weet de hele wereld opnieuw
ook in de dunne adem van de stilte
die zacht verdergaat met leven maken.
Amsterdam verdicht in 52 gedichten & foto’s – 148 blz, zw-foto’s, € 13,50 thuis op de mat.
Bestellen hier.
Klik om te kiezen en te bestellen ⇩
