Toeval wilde dat ik vandaag via internet voor het eerst stuitte op de overlijdensadvertentie van mijn grootvader die op 9 mei 1942 in de Utrechtse Courant verscheen. Hij was beroepsmilitair maar dook onder direct na het échec bij de Grebbeberg en zette zijn eigen verzetsgroep op. Tot hij najaar ’41 verraden werd en uiteindelijk op 3 mei 1942 in Sachsenhausen Oraniënburg werd gefussileerd met ruim 70 andere verzetsstrijders.
Mijn oma had kort voor 9 mei een hoge ‘Mof’ aan de deur gekregen met het nieuws, zijn trouwring, zijn afscheidsbrief, en het miniatuur kaartspel waar hij in het politiebureau van Utrecht, later in Scheveningen en daarna Kamp Amersfoort, hopelijk nog wat plezier van heeft gehad.
Mijn grootvader heeft dus nooit echt “veteraan” kunnen worden. Op dezelfde dag dat zijn overlijden in een familieadvertentie in de krant kwam, werd zijn 3e kleinkind geboren in Naarden : Niko, naar hem vernoemd.
In m’n boekenkast koester ik al decennia een boek van Yigal Lev met de titel “O, God, moeder, wat haat ik de oorlog!”
Het is goed dat Nederland jaarlijks speciaal aandacht schenkt aan z’n veteranen.
Die hebben al die oorlogsellende – waar ter wereld ook – immers zelf ook nooit gewild.
.
Oog op Blaricum 
Ja…
Toeval wilde dat ik vandaag via internet voor het eerst stuitte op de overlijdensadvertentie van mijn grootvader die op 9 mei 1942 in de Utrechtse Courant verscheen. Hij was beroepsmilitair maar dook onder direct na het échec bij de Grebbeberg en zette zijn eigen verzetsgroep op. Tot hij najaar ’41 verraden werd en uiteindelijk op 3 mei 1942 in Sachsenhausen Oraniënburg werd gefussileerd met ruim 70 andere verzetsstrijders.
Mijn oma had kort voor 9 mei een hoge ‘Mof’ aan de deur gekregen met het nieuws, zijn trouwring, zijn afscheidsbrief, en het miniatuur kaartspel waar hij in het politiebureau van Utrecht, later in Scheveningen en daarna Kamp Amersfoort, hopelijk nog wat plezier van heeft gehad.
Mijn grootvader heeft dus nooit echt “veteraan” kunnen worden. Op dezelfde dag dat zijn overlijden in een familieadvertentie in de krant kwam, werd zijn 3e kleinkind geboren in Naarden : Niko, naar hem vernoemd.
http://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010998203:mpeg21:pdf
In m’n boekenkast koester ik al decennia een boek van Yigal Lev met de titel “O, God, moeder, wat haat ik de oorlog!”
Het is goed dat Nederland jaarlijks speciaal aandacht schenkt aan z’n veteranen.
Die hebben al die oorlogsellende – waar ter wereld ook – immers zelf ook nooit gewild.
.
mieke ruijzendaal
LikeLike
Mooi en gedenkwaardig . Reaktie van Maria Piel .
LikeLike