Zoals bekend stonden de gemeente en BVV31 onlangs bij de RvS tegenover elkaar vanwege de vraag wie de knip moet trekken voor een waarschijnlijke bodemsanering ten gevolge van het gebruik van rubbergranulaat (kunstgras op basis van 40.000 vermalen autobanden).
Eveneens bekend is dat Oog al in 2018 vervuiling signaleerde. Daar is toen niets aan gedaan.
••• >>> Interessant is een vergelijkbare c.q. leerzame kwestie tussen de gemeente Katwijk en twee voetbalclubs aldaar. NRC schreef daar op 17 september jl. onder meer over:
Drie maanden later oordeelt de Afdeling Bestuursrechtspraak dat Katwijk een te beperkt onderzoek deed. De gemeente heeft een ‘repressieve zorgplicht’ en mag zich niet beperken tot preventieve maatregelen of een onderzoek alleen naar zink. In dit geval bestond „gerede kans op verontreiniging of aantasting van de bodem”. Katwijk moet de stichting zo’n 2.000 euro proceskosten vergoeden en het onderzoek opnieuw doen, met strengere criteria.
••• >>> Nog interessanter is het bericht gisteren op nu.nl:
Microplastics baren steeds meer zorgen. Ze worden niet afgebroken in de natuur en hopen zich hoger in de voedselketen op, om uiteindelijk ook in ons voedsel te belanden. Mensen kunnen zo giftige stoffen binnenkrijgen.
De grootste boosdoener is het kunstgrasveld, constateert de commissie. Over de rubberkorrels die zo’n veld soepeler en zachter moeten maken, gemaakt van bijvoorbeeld gemalen autoband, sloegen bodemdeskundigen en bezorgde voetbalouders de afgelopen jaren al meermaals alarm.
Het dagelijks bestuur van de EU heeft nu besloten het zogeheten rubbergranulaat over acht jaar niet langer toe te staan. Eigenaars krijgen zo de tijd om alternatieven te vinden.
Misschien kan het rubbergranulaat in de lokale voetbalvelden wat hoger op de gemeentelijke agenda komen dan een paar discutabele camperplekken bij het Stichtse strandje?
///
Oog op Blaricum 