… dit is natuurlijk niet fraai noch natuurlijk, maar …

… dit ook niet.

… riep de bestuurster toen er een overzichtsfoto werd gemaakt van de Chaos Bernardus Grandioso, vanmiddag op de Middenweg. ‘Dat mag niet!’, herhaalde ze, wapperde met haar hand voor haar gezicht – uit kennelijke angst voor herkenning, of misschien vanuit een schuldgevoel & schaamte – en maakte, toen een poging werd gedaan haar aan te spreken het gebaar van ‘ik hoor je niet’.

Dat aanspreken zou gegaan zijn over a) in een parkeerverbod parkeren, b) op de stoep staan, c) voor een tuinhek staan, d) minder dan vijf meter van een hoek staan en e) de generieke bijdrage aan de verkeersonveiligheid in de directe nabijheid van een uitgaande basisschool.

Dat mag niet. Allemaal niet. Niemand niet. Nooit niet. En die foto maken? Dat mag wel.

Overigens vond er gelijktijdig direct om de hoek een ‘discussie’ (lees: een blaffend voorbeeld van rustig aanspreken dat niet in goede aarde viel …) plaats tussen een medewerker van de gemeentelijke buitendienst en een ‘bochtparkeerder’. Op het niveau zeg maar van ‘slecht voorbeeld doet hopelijk niet volgen.’ De 83-jarige Enny Klaver, die vandaag haar verjaardag viert, kon er zich met hond Eva maar nauwelijks staande houden – doorkomen was er niet bij. Ze somberde over het getoonde grote gebrek aan beschaving, sprak haar zorg uit over de toestand van de wereld, maar fleurde weer op door diverse felicitaties en de gedachte dat er thuis leuk veel bloemen staan. En vanavond een wijntje – hiep hiep – hoera!!!