… dat duidelijk, preventief, veiligheid bevorderend en conform wet- een regelgeving kenbaar maken kan dus wel.  

Over de post van gisteren over het Achterom:
De gebruikte namen AH en Achterom zijn contextuele bijkomstigheden. De post gaat erover dat velen zich al langer grote zorgen maken over het feit dat de gemeente een zeer onveilige verkeerssituatie laat voortduren. Al dan niet met ontheffing, in ieder geval zonder voorzieningen en handhaving, in ieder geval zonder duidelijke communicatie daarover. 

Weet dat met name dit punt – het feit dat het al zo lang door de gemeente is toegestaan onveilig gebruik te maken van de openbare ruimte (al dan niet uit nood geboren) – aanleiding is geweest voor inschakeling van de Omgevingsdienst en het ook in diverse juridische procedures tegen de gemeente inzake de verbouwing een belangrijk onderdeel was. 

Feit is ook dat uiteindelijk is vastgesteld en uitgesproken (en vastgelegd in de vergunning) dat een en ander nog kon worden gedoogd totdat de verbouwing zou zijn afgerond. Dat is dus overduidelijk niet gebeurd. Dat komt bij velen over als onbegrijpelijk, als zorgelijk, als irritant, als rechtsongelijkheid, als onveilig, als ‘moedeloos makend’, enzovoorts.

Het minste wat in eerste instantie de gemeente als vergunningverlener en verantwoordelijke voor de openbare ruimte had moeten doen is daarover duidelijk naar de inwoners (en passanten) toe communiceren: waarom is het conform de vergunning nog niet in orde en wanneer dan wel? Als de gemeente dat niet doet en ook de betrokken onderneming wat dat betreft helaas niet thuis geeft, dan is het aan de journalist om – professionneel, objectief en naar eer en geweten en door niemand gestuurd – dat in te brengen in de publiciteit c.q. het publieke debat. Er is dus geen enkele sprake van ‘AH-bashing, azijnpisserij tegen de mooie gevel van onze nieuwe Appie, nog steeds een onverbindende toon, bewust gezeur en stemmingmakerij’. Van geen enkele kant!!! – in ieder geval niet van de kant van Oog. Degene die ter verantwoording is geroepen, is de gemeente. En vraagtekens zijn gezet bij de tientallen deskundigen van alle kanten die met name voor dit punt in stelling zijn gebracht – die wel hebben gekeken of het (kleinere) schip door de sluis kon, maar niet naar de diepgang.

Het ging en gaat Oog al 16 jaar lang om de locale samenleving ‘een beetje bij elkaar te houden, de mensen kritisch en met een knipoog te attenderen, soms zaken zonder omhaal aan de kaak te stellen’. De een rijdt maaltijden rond, de ander doet dat met mindermobiele dorpsgenoten, de derde doet goed werk als vrijwilliger – Oog doet het op zijn manier. Mensen amuseren én wakker houden. Meestal met camera, soms ook met de pen. Zonder voorkeur, zonder afkeur, in feite ‘boven de partijen staand’. (In ieder geval de politieke …) Wakkere inwoners zijn dé brandstof voor een oprechte en plezierige samenleving.

En het gaat in deze om de veiligheid van inwoners en passanten, om rechtsgelijkheid, om bestuurlijke duidelijkheid, om te kijken of de suggesties van ‘bevoordeling’ kunnen worden ontzenuwd – of bevestigd. Het gaat erom dat een samenleving die een beetje gelukkig, gezond, gezellig en rechtvaardig wil zijn, erbij gebaat is als alle betrokkenen zich aan de ‘spelregels’ houden – niet in een ijzeren harnas, niet in beton gegoten, maar wel zodanig dat er voor iedereen voldoende leefbaarheid en veiligheid is.

Leerbereidheid zou de wereld inderdaad een stukje aardiger maken – we zijn het wat dat betreft met elkaar eens. Het dorp zou ook winnen als er een normale ruimte is voor het openbare debat en de bijbehorende attenderende of kritische ondedelen daarvan. Het zou m.a.w. fijn zijn als niet bij elke knikker en scheet de een met valse emoties in de hoek van slachtoffer wordt getrokken en tegelijkertijd de ander wordt beschuldigd van dorps- of ondernemers-onvriendelijke azijnpisserij. En het zou ook mooi zijn (of normaal) als mensen zich géén zorgen hoeven te maken over de combinatie ‘ijs-etende kinderen en achteruitrijdende trucks’ en dat daar géén slapeloze nachten door ontstaan.

En ten slotte dit: ook in een dorp als Blaricum wonen geen voor- en tegenstanders. Er wonen mensen.

You got it? Spread the word!

///